Noszenie niemowlęcia

Kiedy nosicie, kołyszecie, tulicie czy układacie do snu swoje nowo narodzone dziecko, dla jego bezpieczeństwa i wygody, musicie pamiętać o kilku prostych zasadach.
Świeżo upieczeni rodzice często boją się dotknąć noworodka.Tak maleńkie dziecko wydaje się delikatne niczym porcelanowe figurki, nie chcą zrobić krzywdy maleństwu. Jednak każdy rodzic musi pamiętać, że również noworodek może odczuwać lęk, gdy przychodzi mu pokonać trasę z łóżeczka w objęcia mamy lub taty. Pomóżcie dziecku pokonać ten lęk.
Tułów i główka noworodka powinny być ułożone wzdłuż jednej, poziomej osi.

Weź na ręce swoje dziecko
Podejdź do dziecka, pokaż się, aby malec nie był zaskoczony. Przemawiaj czule do dziecka, dotknij je delikatnie. Opowiadaj maleństwu o wszystkim co robisz, o tym co za chwilę się wydarzy.
Obróć delikatnie dziecko na plecki (jeśli leży na boczku bądź brzuszku), wsuń dłoń między nóżki dziecka, aż pod bark, ta by jego ciało spoczywało na Twojej ręce. Drugą rękę wsuń pod główkę dziecka.
Powolutku unieś dziecko i przytul maleństwo, aby pod wpływem Twojego ciepła mogło się uspokoić i rozluźnić.



Jak nosić noworodka
Dobrą pozycją do trzeciego miesiąca jego życia jest pozycja na fasolkę. Ułóż dziecko na przedramieniu jednej ręki, drugą wsuń pod nóżki dziecka i podtrzymuj mu pupę. Główka dziecka leży w zgięciu łokcia. Tułów dziecka natomiast jest podparty przedramieniem oraz wsparty na Twoim brzuchu.

Przede wszystkim noś dziecko w pozycji poziomej. Czasem możesz odstąpić od tej pozycji, ale tylko pod warunkiem, że maleństwo nie protestuje. Gdy dziecko będzie trochę starsze, możesz zmienić pozycje na pionową. np. dziecko zwrócone plecami do rodzica. W takiej pozycji tułów dziecka oparty jest o brzuch rodzica. Jedną rękę połóż na klatce piersiowej dziecka, w ten sposób asekurujesz jego tułów, drugą zaś podtrzymuj pupę dziecka- wsuń rękę między nóżki dziecka od przodu lub podłóż po prostu pod pupę.

Możesz obrócić dziecko na bok- weź je na ręce tak jak w pierwszej pozycji. Dziecko oparte na Twoim przedramieniu będzie obrócone przodem lub tyłem do Ciebie.


Gdy dziecko jadło musisz je unieść do odbicia, a więc dziecko musi znaleźć się w pozycji pionowej. Oprzyj dziecko na ramieniu, jedną ręką podtrzymuj pupę, drugą główkę dziecka.


Dopóki Twoje dziecko nie zacznie stabilnie trzymać główki, nie powinno przebywać zbyt długo w pozycji pionowej, dlatego nie kupuj na początku nosidełka. Możesz zainwestować w chustę- dziecko jest w niej naturalnie ułożone. Można w niej nosić nawet kilkutygodniowego malca, jednak pamiętaj, aby dziecko nie przebywało w niej dłużej niż 2 godz naraz.

Odłóż dziecko do łóżeczka
Odkładaj maleństwo do łóżeczka powoli i bardzo spokojnie, aby dziecko się nie wystraszyło. Ułóż brzdąca na pleckach, a jeśli dziecko często ulewa, układaj dziecko na boczku. Dla bezpieczeństwa możesz podeprzeć jego plecki zwiniętym ręcznikiem lub kocykiem. Ważne jest abyście nie układali dziecka tylko na jednym boku, inaczej możecie zorientować się w pewnym momencie, że jego główka jest niesymetryczna. Później trzeba naprawdę się nakombinować, aby przywrócić główce odpowiedni kształt (mój starszy synek chciał leżeć tylko na prawym boczku, po jakimś czasie zorientowaliśmy się że jego główka jest z tyłu strasznie zdeformowana. Jedyną radą było układanie go tylko na drugim boku, co spotykało się ze strasznym protestem, przy drugim dziecku bardzo pilnowaliśmy aby leżało one na obu boczkach.)
Zadbaj, by maluszek nie spał na brzuszku-takie ułożenie w niektórych przypadkach zwiększa ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej. Niech dziecko leży na brzuszku w czasie dziennych drzemek, a najlepiej wtedy, gdy w ogóle nie śpi.
Płaczące maleństwa dobrze jest opatulić, ponieważ wymachiwanie rączkami i nóżkami powoduje jeszcze większy niepokój. Jeśli zauważysz, że akurat Twojemu dziecku to nie odpowiada, nie otulaj go.

W sytuacjach specjalnych
Dzieci,które mają wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, mogą lękiem reagować na zmiany pozycji. Nie czują się pewnie zwrócone pleckami do podłogi, ponieważ nie potrafią zapanować nad swoim ciałem. Obróć je lekko na bok, aby widziało co się dzieje wokół niego.
Gdy dziecko ma dysplazję bioderek należy nosić je w odpowiedniej pozycji.. Przytulaj maluszka jak najczęściej, jednak leżąc obok dziecka. Gdy musisz je wziąć na ręce, pamiętaj, aby nóżki dziecka były zabezpieczone, nie rozprostowuj ich. Jak najczęściej układaj dziecko na brzuszku (ta pozycja jest bardzo korzystna dla jego bioder), jednak nie unikaj innych pozycji.

Bardzo wiotkie dzieci, te z dysplazją bioder, a także niektóre wcześniaki oraz dzieci  z refluksem  żołądkowo-przełykowym i z wrodzoną łamliwością kości nie powinny być noszone w chuście. 

Noszenie dziecka jest naprawdę bardzo proste. Szybko się tego nauczycie, a Wasze ręce będą układały się w naturalny sposób, tak by było Wam wygodnie.

Odbicie połkniętego powietrza

W czasie jedzenia, niezależnie od tego czy dziecko karmione jest piersią czy butelką, maluszek połyka nie tylko mleka, ale także powietrze, które wywołuje poczucie sytości, zanim dziecko się naje, a także wywołuje u dziecka złe samopoczucie. Bardzo ważne jest, aby umożliwić dziecku wydalenie połkniętego powietrza.  Zrób to kilka razy podczas karmienia butelką, a gdy karmisz piersią przynajmniej wtedy, gdy zmieniasz pierś. Są trzy sposoby na wywołanie odbicia połkniętego powietrza, wypróbuj wszystkie i wybierz ten, który najbardziej Wam odpowiada.

Na ramieniu-oprzyj dziecko na ramieniu. Masuj lub poklepuj delikatnie plecki. Ta metoda daje najlepsze rezultaty u większości dzieci. Połóż na ramieniu pieluchę tetrową, aby uchronić ubranie przed ulaniem.

Na brzuszku- połóż maluszka na swoich kolanach, tak by brzuszek opierał się o jedną nogę,a główka o drugą. Trzymaj jedną ręką maluszka, a drugą masuj lub delikatnie poklepuj jego plecki. Na kolanach połóż pieluchę tetrową- ochrona przed ulaniem. Taka pozycja działa kojąco na maluszki, które mają kolki gazowe.

Na siedząco- posadź maluszka na swoich kolanach, tak, by jego główka była pochylona do przodu, jedną ręką asekuruj jego tułów i głowę, drugą masuj lub delikatnie poklepuj jego plecki. Pod buzię dziecka podłóż pieluchę tetrową- moim zdaniem jest to niewygodna metoda, ale może akurat Tobie przypadnie do gustu.

Kąpiemy dzidziusia

Codzienne kąpiele to pewien rytuał, który może pomóc dziecku w rozróżniani pór dnia, jest też wskazówką do tego co za chwilę się wydarzy, jeśli oczywiście powtarzacie też wszystkie czynności po kąpieli. Z czasem będzie sygnałem dla dziecka, że zbliża się noc i pora spania. Dlatego też najlepiej jest kapać dziecko właśnie wieczorem. Po kąpieli maluszek z pewnością też szybciej zaśnie. Unikaj kąpieli tuż przed i tuż po karmieniu. Najedzonym maluszkiem nie powinno się wstrząsać, doprowadzi to do nadmiernego ulewania, a głodny maluszek będzie niespokojny. Zarezerwuj sobie czas, tak abyś nie musiała się spieszyć. Nie ostawiaj dziecka samego nawet na sekundę! Wanienkę postaw na płaskiej powierzchni. Obok powinny zmieścić się wszystkie potrzebne przedmioty. Temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić 22stopnie.


MYCIE NA SUCHO

Czyli mycie dziecka bez wanienki napełnionej wodą. Możesz kąpać w ten sposób dziecko dopóki kikut pępowiny nie odpadnie.
1.Wybierz miejsce do mycia- przewijak, Twoje łóżko. Połóż ceratę lub gruby ręcznik.

2.Zanim rozbierzesz dziecko przygotuj mydło dla niemowląt, dwie myjki, waciki lub gaziki do przemywania oczu, ręcznik z kapturkiem, czystą pieluchę i ubranko, maść do pupy, oliwkę i/lub krem, spirytus i wacik do pępka, ciepłą wodę, miseczką z ciepłą, przegotowaną wodą do mysia oczu.

3.Rozbierz dziecko,przykryj je ręcznikiem. Na razie zdejmuj maluszkowi pieluchy.

4.Rozpocznij mycie. Namydlaj skórę delikatnie myjką lub dłonią, do spłukiwania używaj drugiej myjki. Najlepsza kolejność mycia:

-głowa- na początku nie musisz używać szamponu dla niemowląt. Ja używałam szamponu, gdy moje dzieci kończyły pierwszy miesiąc. Obmyj główkę wodą. Gdy skończysz osusz ręcznikiem główkę i włoski dziecka.

-twarz- najpierw obmyj wacikiem, zamoczonym w ciepłej wodzie, obmyj oczy dziecka.Zawsze używaj czystego wacika. Oczko myj od kąta zewnętrznego do oka. Do mycia twarzy nie jest potrzebne mydło. Umyj małżowiny uszne i miejsce wokół, ale nie w środku, gdyż woskowina croniprzed wnikaniem infekcji wgłąb ucha. Osusz twarz i uszy ręcznikiem.

-szyja i klatka piersiowa- tutaj przede wszystkim umyj dokładnie fałdki na szyi dziecka

-ręce- wyprostuj rączki by umyć je dokładnie. Umyj dokładnie wewnętrzne powierzchnie dłoni. Dokładnie umyj też pod paszkami.

-plecy-obróć dziecko na brzuszek, umyj plecki, fałdki na szyi osusz maluszka.

-nóżki- wyprostuj każdą nóżkę, żeby dokładnie umyć też fałdki pod kolanami. Wytrzyj nóżki.

-okolice narządów płciowych i pupa- u dziewczynek okolice krocza myje się od przodu to tyłu. Białe upławy z pochwy są normalne, usuń je używając świeżego wacika zamoczonego w ciepłej wodzie. Przy myciu chłopca zwróć uwagę, by umyć dokładnie w pachwiny, fałdę pośladkową i skórę pod moszną. Te częsci ciała należy umyć najdokładniej.

Kiedy maluszek będzie już umyty, posmaruj go oliwką lub kremem (nawet jeśli do ciałka używałam oliwki, na którą i tak ostatecznie moje dzieci były uczulone, buzię zawsze smarowałam kremem- Emolium, Oilatum lub podobnego), pupę posmaruj kremem do tego przeznaczonym, zajmij się pępkiem. Zasłaniaj te części ciała, których nie smarujesz, aby maluszek nie zmarzł. Na końcu załóż dziecku pieluszkę i ubranko. Jeśli dziecko ma ciemieniuszkę, posmaruj jego główkę oliwka i załóż mu czapeczkę. Po kilku minutach zdejmij czapeczkę i przeczesz włoski dziecka szczotkę o miękkim włosiu.
Kiedy myjesz główkę dziecka i górne partie ciała, przykryj dolne partie ciała maluszka.

KĄPIEL W WANIENCE

Jeżeli Twoje dziecko nie lubi zanurzania w wodzie, stosuj suche kąpiele i ponawiaj próbę kąpieli w wanience co kilka dni. Temperatura wody powinna wynosić 37stopni (możesz kupić termometr do wody lub sprawdzać jej temperaturę zanurzając w niej łokieć- nie możesz czuć ani, że jest zimn, ani, że jest ciepła). Przez całą kąpiel podtrzymuj dziecku głowę i pilnuj, aby się nie wyśliznęło z Waszych rąk. Kąpiel w wanience jest bezpieczna, gdy masz kogoś do pomocy. Jeśli od początku
 kąpiesz dziecko w wanience, pamiętaj, aby nie zamoczyć kikuta pępowiny.
1. Wybierze miejsce na postawienie wanienki- może być podłoga, łóżko, stelaż. Wokół musi znaleźć się miejsce na niezbędne przybory.
2.Przygotuj: mydełko i szampon (jeśli go już używasz), gaziki do mycia oczu, ręcznik z kapturkiem, czystą pieluchę i ubranko, maść do pupy, oliwkę i/lub krem, wodę do przemycia oczu, wodę w kubku do spłukania główki (jeśli używasz szamponu), spirytus i gaziki do pępka (jeśli jeszcze kikut nie odpadł),wanienkę(na dno wanienki możesz położyć pieluchę tetrową).
3.Wlej do wanienki wodę, ok. 5cm, sprawdź jej temperaturę łokciem lub termometrem. Możesz użyć do kąpieli specjalnych płynów (Emolium, Oilatum lub podobnego- zapytaj w aptece) wówczas olika nie będzie Ci potrzebne.
4. Rozbierz maluszka.
5.Wkładaj dziecko powoli do wody, cały czas czule do niego przemawiając- to złagodzi jego strach. Podtrzymuj cały czas ręką główkę dziecka.
6. Wolną ręką myj dziecko. Najpierw głowa (jeśli myjesz ją szamponem, spłucz go polewając delikatnie główkę dziecka wodą ciepłą wodą z kubka, pamiętaj jednak by nie polać twarzy dziecka), następnie twarz dziecka, uszka, szyjkę i resztę ciała. Aby umyć plecki, przechyl dziecko do przodu, jedną ręką mocno podtrzymując tułów i głowę dziecka z przodu.
Spłucz ciało dziecka.
7. Osusz dziecko ręcznikiem posmaruj go oliwką lub kremem, pupę posmaruj kremem do tego przeznaczonym, zajmij się pępkiem. Zasłaniaj te części ciała, których nie smarujesz, żeby maluszek nie zmarzł. Na końcu załóż dziecku pieluszkę i ubranko.

Początki karmienia, cz. 2 - karmienie butelką

Karmienie butelką jest znaczne prostsze niż karmienie piersią. Dziecku łatwiej jest ssać przez smoczek.Musisz nabrać wprawy w wyparzaniu i przygotowywaniu mieszanki, jednak jest to proste.

WYBÓR MIESZANKI I PRZYGOTOWANIE MLEKA

Mieszanki dla noworodków i niemowląt, które nie skończyły 6miesięcy oznaczone są cyferką 1. Na rynku jest wiele mieszanek mlecznych dla niemowląt, ich ceny są bardzo zróżnicowane. Wszystkie te mieszanki spełniają rygorystyczne normy. Porozmawiaj z  lekarza pediatry, które mleko będzie najlepsze dla Twojego dziecka. Może się jednak zdarzyć, że Twoje dziecko źle zareaguje na wybraną mieszankę, wówczas będziesz musiała zmienić mleko na inne.
Pamiętaj, aby do przygotowania mleka używać przegotowanej wody przez co najmniej 5 min (zaleca się, aby do przygotowania mieszanek dla dzieci używać nisko zmineralizowanej wody mineralnej niegazowanej). Sposób przygotowania mleka jest zawsze dokładnie opisany na opakowaniu mleka, dlatego dokładnie przeczytaj instrukcje zamieszczone na opakowaniu.
Sprawdzaj termin przydatność do spożycia (na ogół data ważności jest długa, a po otwarciu opakowania 3-4tygodnie- jest to wystarczający czas na zużycie mleka).
Przed przystąpieniem do przygotowania pokarmy, umyj dokładnie ręce.
Sterylizuj butelki do mleka i wody, przed każdym karmieniem (do ok. 6 m-ca życia).
Wszystkie przedmioty, których używasz do przygotowania mleka powinny być dokładnie umyte. Butelki i smoczki wygotowane (producenci zamieszczają w ulotkach informacje dotyczące czasu wugotowywania przedmiotów przed pierwszym użyciem).
Mleko możesz podgrzać, stawiając butelkę pod strumieniem gorącej wody, możesz w małym garnuszku zagrzać wodę i wstawić do niej butelkę z mlekiem. Do podgrzewania możesz używać też kuchenki mikrofalowej (najczęściej spotykam się z odradzaniem podgrzewania mleka w kuchenkach mikrofalowych, co jest uzasadnione tym, że mleko może podgrzać się nierówno i poparzyć dziecko, należy jednak pamiętać jedynie o tym,a by wymieszać mleko potrząsając butelką- od zawsze używam kuchenki mikrofalowej. Podgrzewam w butelce wodę, a po wyjęciu z mikrofali wsypuję proszek i całość dokładnie mieszam). Możesz użyć też podgrzewacza do butelek i słoików (koszt podgrzewacza to ok. 100zł, podgrzewacze najlepiej sprawdzają się w nocy, jednak należy pamiętać, aby nie zostawiać w podrzewaczu butelki z gotowym mlekiem, gdyż najpewniej skiśnie zanim go użyjesz. Do podgrzewacza wstawiaj butelkę z przegotowaną woda, ustaw temperaturę, a gdy nadejdzie pora karmienia dosyp tylko proszek).
Sprawdzaj temperaturę mieszanki wylewając kilka kropel na nadgarstek, nie powinnaś czuć ani, że jest zimna, ani, że jest ciepłe. Zaraz po podgrzaniu podaj dziecku mleko.
Nie używaj ponownie resztek z poprzedniego karmienia.
Puszki i torebki z proszkiem powinny być zawsze szczelnie zamknięty i przechowywane w suchym miejscu.

Do sterylizacji zagotuj wodę w garnku, wrzuć do gotującej się wody butelki, smoczki, nakrętki, przykrywki, łyżeczki, gotuj przez 5min. Wszystkie przedmioty wysusz.
Możesz też kupić sterylizator.


KARMIENIE BUTELKĄ I CZUŁOŚĆ

Karmienie piersią gwarantuje matce i dziecku bliskość. Nie pozwól na to, aby Twoje dziecko karmione butelką miało ograniczony ten kontakt.

Nie podpieraj butelki- Twoje dziecko potrzebuje czułości, podpieranie butelki odbierze mu tę przyjemność. W ramionach mamy karmienie będzie dużo przyjemniejsze. Pod żadnym pozorem nie zostawiaj dziecka samego. Nie pozwalaj dziecku zasypiać z butelka w buzi, gdyż prowadzi to do próchnicy zębów.

Przytulaj dziecko do piersi kiedy to tylko możliwe-  nawet karmiąc butelką, możesz rozpiąć bluzkę oraz stanik i przytulić dziecko do piersi. Dla Was obojga będzie to czymś wyjątkowym.\

Ogranicz liczbę osób karmiących maleństwo- staraj się na początku sama karmić dziecko, aby Wasza więź była coraz silniejsza. Zbyt duża liczba osób karmiących dziecko, nie sprzyja temu. Później możesz dzielić tę przyjemność z innymi.

Zmieniaj ręce w trakcie karmienia- przeniesienie maluszka na drugą rękę , da mu szansę na lepsze poznawanie otoczenia. Tobie również przyda się zmiana pozycji.

Pozwól dziecku na decydowanie o końcu karmienia- nie zmuszaj go picia nawet jeśli w butelce została połowa przewidzianej porcji. Maluszek wie kiedy przestać jeść.Zmuszanie dziecka do jedzenia może prowadzić do otyłości.

Nie spiesz się- jeśli widzisz, że maluszek nie przerywa ssania być może musi zaspokoić tę potrzebę. Podaj mu butelkę z wodą lub na krótko smoczek uspokajający. Jeśli dziecko grymasi po każdym karmieniu, pomyśl o zwiększeniu porcji.

Bądź pozytywnie nastawiona do karmienia butelką- jeżeli bardzo chciałaś karmić piersią, a z jakiegoś powodu nie możesz tego robić, nie miej poczucia winy. Karmienie butelką również zapewni Twojemu dziecku czułość i dobre odżywianie.

KILKA RAD

-Daj znać maluszkowi, że mleko jest gotowe- muśnij jego policzek palcem lub czubkiem smoczka, gdy odwróci  główkę w stronę butelki i otworzy buzię gotowe do ssania, włóż delikatnie smoczek do buzi dziecka, maluszek z pewnością zacznie ssać.

-Przechyl butelkę na tyle wysoko, by smoczek zawsze wypełniony był mlekiem. Jeśli powietrze wypełni smoczek, dziecko za dużo się go nałyka, co doprowadzi do powstania gazów w jelitach.

-Jeżeli na początku dziecko nie wypija zbyt dużych ilości mleka, nie przejmuj się. Jego potrzeby na początku są minimalne (mój synek wypijał na początku 20-30ml mleka, z każdym dniem ta ilość stopniowo się zwiększała). Jeśli maluszek zaśnie po wypiciu niewielkiej ilości mleka najpewniej ma dość. Jeśli się złości,podnieś dziecko do odbicia. Gdy mu się odbija możesz spróbować kontynuować karmienie, jeśli maluszek nadal wypluwa smoczek, najwyraźniej się najadł.

-Upewnij się, że strumień mleka przechodzący przez dziurki smoczka jest odpowiedni. Jeśli mleko wypływa ciągłym strumieniem oznacza to, że dziurka jest za duża, jeśli spadnie jedna, czy dwie krople, znaczy, że dziurka jest za mała. Obserwuj dziecko podczas karmienia, jeśli w ssanie wkłada dużo wysiłku i jest rozdrażnione, dziurka w smoczku jest za mała, jeśli słyszysz bulgotanie, mleko wypływa dziecku z buzi, albo dziecko się krztusi, dziurka w smoczku jest za duża. Generalnie nie powinnaś mieć takiego problemy jeśli kupisz smoczek w odpowiednim rozmiarze- patrz na opakowaniach.

Początki karmienia, cz. 1 - karmienie piersią

Zapewne widziałaś nieraz karmiącą piersią kobietę. Wydawało się to takie proste, jednakże gdy pierwszy raz przystawisz noworodka do piersi nic nie jest łatwe i naturalne. Mimo wielkiego wysiłku nie możesz nakłonić dziecka do wzięcia brodawki do buzi i rozpoczęcia ssania. Maluszek zaczyna grymasić, a ty jesteś załamana. Najpewniej za chwilę oboje zaczniecie płakać. Nie myśl, że nie poradzisz sobie z macierzyństwem. Nie rezygnuj z karmienia piersią. Tak wyglądają początki karmienia. Nie jest to czynność instynktowna, trzeba się jej nauczyć. Daj sobie i maleństwu trochę czasu, a za jakiś czas będzie Wam znacznie łatwiej.

Zacznij natychmiast- jeżeli dziecko może zostać przy Tobie zaraz po porodzie, spróbuj przystawić je do piersi. Nie denerwuj się, jeśli pierwsza próba się nie powiedzie. Robienie tego na siłę, po ogromnych wysiłkach przy porodzie, prowadzi do porażki. Przytul maluszka do piersi. Jeśli nie udały Ci się próby na sali poporodowej, spróbuj, gdy dziecko zostanie przyniesione po rutynowych badaniach. Im szybciej zaczniesz, tym lepiej. Czeka Was wiele prób nim Ty i Twoje dziecko staniecie się zgranymi partnerami.

Próby, próby i jeszcze raz próby- to, że na początku w Twoich piersiach znajduje się mało pokarmu, nie jest powodem do zmartwień. Może Ci się wydawać, że maluszek się nie najada, ale tak naprawdę skład i ilość pożywienia są dostosowane do potrzeb dziecka. Na początek maluszek potrzebuje naprawdę niewiele. Te pierwsze próby powinny Ci służyć do wyrabiania techniki karmienia.

Nie pozwól na dokarmianie butelki- z mojego doświadczenia wynika, że w polskich szpitalach niechętnie dokarmia się dziecko butelką. Gdyby jednak zdarzyło się inaczej nie zgadzaj się na dokarmianie. Jeśli maluszek nie będzie ssał, piersi nie będą stymulowane, a to zagraża całemu przedsięwzięciu.

Daj sobie i dziecku czas- oboje nie macie w tej dziedzinie doświadczenia, oboje musicie się wiele nauczyć i wykazać dużo cierpliwości. Zanim się zgracie, popełnisz wiele błędów. Jeżeli jedno z Was miało trudności przy porodzie, wszystko może się opóźnić. Prześpijcie trudny czas.

Nie odrzucaj pomocy- w szpitalu poproś o pomoc położną, aby pokazała Ci jak najlepiej karmić dziecko (może nie być zbyt chętna do udzielania Ci rad, ale pamiętaj, z jest to jej obowiązkiem), poradź się również pielęgniarki środowiskowej, gdy przyjdzie do Ciebie z wizytą. Rozmawiaj też z innymi matkami.

Odpręż się- nie jest to łatwe, gdy po raz pierwszy zostałaś matką, ale jest to bardzo ważne przy karmieniu piersią. Napięcie może powodować hamowanie wypływu mleka. Jeżeli czujesz się spięta, poproś gości o opuszczenie sali. Wykonaj ćwiczenia relaksujące. Poczytaj, posłuchaj przez chwilę muzyki. 

PODSTAWY KARMIENIA PIERSIĄ

-Napij się wody, mleka lub soku. Szklankę z napojem postaw w zasięgu rąk, tak byś mogła po nią swobodnie sięgnąć podczas karmienia.
-Ułóż się wygodnie. Z noworodkiem najlepiej jest się położyć. Później możesz siadać, właściwie gdzie zechcesz. Jeśli karmisz w pozycji siedzącej, podłóż pod rękę poduszkę.

-Chwyć pierś- kciuk i palec wskazujący muszą obejmować brodawkę and otoczką. Muśnij policzek i usta dziecka, dziecko zwróci się w kierunku piersi gotowe do ssania. Jeżeli chcesz, aby maluszek otworzył buzię szerzej, połaskocz jego usta brodawką. Włóż delikatnie brodawkę do buzi dziecka. Maluszek zamknie buzię, chwyci brodawkę i powinien zacząć ją ssać. Powtórz czynność kilkakrotnie, jeśli zaistnieje taka konieczność. Nie zmuszaj dziecka.
-Upewnij się, że maluszek trzyma w buzi brodawkę z jej otoczką. Uciskanie samej brodawki nie wywołuje ucisku na gruczoły, które produkują mleko, a tym samym głód dziecka nie zostanie zaspokojony. POza tym może to wywołać ból brodawki.
-Upewnij się, że dziecko nie ssie swojej dolnej wargi lub języka. Sprawdź to odciągając jego dolną wargę. Jeśli tak się dzieje, delikatnie wyciągnij ją na zewnątrz, gdy maluszek ssie.
- Obserwuj czy pierś nie blokuje dziecku otworów nosa. Jeśli tak, uciśnij delikatnie przy nosku, tak by dziecko mogło swobodnie oddychać.
-Spójrz na policzki dziecka- powinny poruszać się zdecydowanie i rytmicznie. Oznacza to, ze dziecko prawidłowo ssie pierś. Gdy zacznie lecieć pokarm, usłyszysz połykanie. Jeśli maluszek zacznie się krztusić- nie nadążą z połykaniem- przerwij na chwile karmienie.
-Pierwszego dnia przystaw dziecko na do każdej piersi na 2-3min, licząc czas, w którym dziecko trzymało brodawkę w buzi. Każdego dnia dodawaj 2min, aż dojdziesz do10min. Jeżeli po 10min maluszek jest nadal głodny, przystaw go do drugiej piersi, jeżeli po opróżnieniu drugiej piersi nadal jest głodny, przystaw go do pierwszej piersi. Jeżeli dziecko zaśnie nim przystawisz go do drugiej piersi, doprowadź do odbicia, dziecko powinno się obudzić i kontynuować ssanie.
Jeśli pierwsze karmienie zaczęłaś od prawej piersi, kolejne rozpocznij od lewej i kontunuuj taką zmianę przy każdym karmieniu.
-Po zakończeniu karmienia, jeśli o możliwe, nie zasłaniaj od razu piersi stanikiem, pozwól, aby wyschły. Gdy sutki stwardnieją i przyzwyczają się do ssania, ta czynność nie będzie już konieczna.
-Karm maluszka jak najczęściej, podawaj obie piersi, jedna przy każdym karmieniu powinna zostać opróżniona. Jeżeli nie masz zbyt dużo mleka, a maluszek nie opróżni piersi, odciągnij mleko. Z pewnością przyda się do uzupełnienia diety.

Odruchy noworodka

Możesz sprawdzać odruchy swojego maleństwa, ale pamiętaj, że Twoje wyniki mogą nie być tak dobre jak wyniki lekarza. Reakcje na bodźce mogą być osłabione, gdy dziecko jest głodne lub zmęczone. Jeżeli dziecko nie reaguje na bodźce, prawdopodobnie stosujesz złą technikę lub pora nie jest odpowiednia. Spróbuj innego dnia, w razie kolejnego niepowodzenia porozmawiaj z pediatrą. Nawet jeśli badał już Twoje dziecko, na prośbę powtórzy badanie. Brak jakiegoś odruchy przez dłuższy okres lub jego występowanie po długim czasie po przeciętnym czasie zanikania wymaga konsultacji medycznej.

Odruch babińskiego- dotknij delikatnie stóp noworodka od pięty do palców, paluszki powinny się wyprostować i naprężyć, a stópka wykrzywić do środka.
Czas trwania: do 6m-ca życia, ew. do 2lat, póxniej palce stóp podwijają się.

Odruch moro- wrażliwość na wszelkie bodźce wywołane zmianą położenia (wstrząsy, huśtanie) i na silne bodźce dźwiękowe. Noworodek reauje wzdrygnięciami, energicznie wyprostowuje rączki i nóżki oraz paluszki. Dziecko się napręża, wygina łukowato plecy i odchyla główkę, następnie przyciąga ręce do klatki piersiowej i zaciska piąstki.
Czas trwania: do 4-6m-ca życia.

Odruch chwytania-dotknij czubkiem palca wewnętrznej strony dłoni noworodka, maluszek zaciśnie dłoń.  Chwyt noworodka może być bardzo silny, na tyle, że mogłabyś udźwignąć całe jego ciało.
Czas trwania: 3-4m-ce.

Skurcz mięśni szyi- położone na plecach niemowlę przyjmuje tę samą pozycję- główka na bok, ręka i noga po jednej stronie wyprostowane po drugiej stronie zgięte.
Czas trwania: może się pojawić zaraz po urodzeniu lub później w drugim miesiącu życia, zanika koło 6m-ca.

Odruch Rootinga- muśnij delikatnie policzek noworodka. Maluszek odwróci główkę, otworzy buzię i wykaże gotowość do ssania.
Czas trwania- do 3-4m-ca życia.

Odruch chodzenia, stawiania kroków- Gdy na płaskiej powierzchni przytrzymasz noworodka pod pachy, maluszek podniesie nogę i wysunie ją w przód, a następnie to samo zrobi z druga nogą. Wygląda tak, jakby stawiał kroki.
Czas trwania: przeciętnie 2m-ce.

CO POTRAFI NOWORODEK

Po kilku dniach od urodzenia maluszek najprawdopodobniej będzie potrafił:
-unieść głowę na moment w pozycji na brzuchy;
-wymachiwać rączkami i nóżkami;
-skupić wzrok na oddalonych o 20-30cm przedmiotach.

Pierwsze doby życia noworodka- badania w szpitalu

Pierwsze badania nowo narodzonego dziecka odbędzie się już na sali porodowej:

-zaciśnięcię kleszczami i odcięcie pępowiny (zacisk pozostanie przez min. 24godz, kikut pępowiny natomiast zostanie posmarowany maścią antybiotykową);
-oczyszczenie dróg oddechowych dziecka;
-ocenienie dziecka w skali Apgar;
-sprawdzenie stanu łożyska;
-zakroplenie oczu azotanem srebra lub posmarowanie maścią antybiotykową (ochrona oczu przed infekcją wywołaną gonkokiem lub chlamydią);
-zarejestrowanie przejścia lub braku przejścia dla moczu i stolca (w celu wyeliminowania problemów z wydalaniem);
-policzenie palców rąk i nóg, ocena stanu zewnętrznego noworodka;
-podanie witaminy K, dla poprawienie krzepliwości krwi;
-zmierzenie noworodka (przeciętny wzrost 46-55cm);
-zważenie noworodka (przeciętna waga 2800g-4000g);
-zmierzenie obwodu łowy (33-37cm);
-pobranie krwi z pięty dziecka, wykonanie badania na fenyloketonurię, niedoczynność tarczycy;
-wykonanie innych, niezbędnych testów metabolicznych, np, na poziom glukozy we krwi;
-ustalenie wieku ciążowego.

TEST APGAR

Jest to pierwszy test(ułożony przez lekarza pediatrę Virginię Apgar), któremu poddawany jest noworodek. Większość dzieci zdaje go z dobrym wynikiem. Wynik rejestruje się w pierwszej, a potem piątej minucie życia noworodka. Ocenia jego ogólny stan. Dzieci, które uzyskają od 7 do 10pkt, urodziły się w dobrym lub bardzo dobrym stanie i wymagają jedynie standardowej opieki medycznej. Dzieci, które uzyskały od 4 do 6pkt, są w średnim stanie, mogą wymagać jakiś zabiegów reanimacyjnych, natomiast dzieci które otrzymały mniej niż 4 pkt, są w złym stanie i wymagają natychmiastowych zabiegów, mających na celu ratowanie ich życia.

SKALA APGAR

 

CECHY Czynność serca (puls)                    Zabarwienie skóry Napięcie mięśni Odruchy Oddech PUNKTY     0      1      2 niewyczuwalny Poniżej 100 ponad 100 blade lub sine Cieliste, kończyny sine różowe Wiotkie (brak lub słaba aktywność) Nieznaczne ruchy kończyn Duża aktywność brak reakcji na bodźce grymas silny krzyk brak Powolny, nieregularny dobry

WYGLĄD NOWORODKA

Rodzice, którzy spodziewają się pierwszego dziecka, na ogół nie są przygotowani na jego wygląd zewnętrzny. Słuchają zachwytów rodziny i znajomych innych dzieci, w rzeczywistości noworodki są brzydkie. Maluszki mają za duże głowy w stosunku do reszty ciała, są zwykle kościste i mają spulchniętą twarz. Włosy noworodka mogą być rzadkie lub gęste, gdy są cienkie naczynia krwionośne na głowie mogą być bardzo widoczne. Często widać pulsujące ciemiączko. Oczy dziecka mogą wydawać się zezowate. Białka oczu maluszka mogą być przekrwione od wysiłku w czasie porodu. Nos może być spłaszczony, broda cofnięta. Jeśli przejście przez miednice było wyjątkowo trudune dla dziecka, jego czaszka może być zniekształcona. Na głowie może pojawić się siniak. Większość tych oznak trudnego porodu, na ogół znika po kilku dniach.
Skóra dziecka jest zwykle bladoróżowa- tuz pod jej powierzchnią znajdują się naczynia krwionośne. Skóra często jest pokryta pozostałościami mazi płodowej. Dziecko może być pokryte meszkiem płodowym, najczęściej na ramionach, plecach, czole i policzkach, który znika w pierwszych tygodniach życia. Gruczoły sutkowe noworodka mogą być powiększone, co jest spowodowane przenikaniem hormonów matki przez łożysko do płodu. Zdarza się, że z brodawek i narządów płciowych wycieka białawy płyn, z róg rodnych pojawia się niewielkie krwawienie. Cechy te znikają w kilka tygodni po przyjściu na świat i  Twoje dziecko będzie wyglądało, jak niemowlęta, które widywałaś.

Wybór lekarza dla dziecka

Zakładając, że nie zamierzasz się nigdzie przeprowadzać, lekarz Twojego dziecka będzie osobą, z którą będziecie spotykali się przez najbliższe 16-18 lat za każdym razem, gdy Twoje dziecko będzie chore. Będziecie wspólnie rozwiązywać wiele problemów. Z pewnością chciałabyś bez wstydu móc opowiedzieć o zafascynowaniu Twojego dziecka genitaliami czy też otwarcie dąć do zrozumienia, że nie jesteś pewna czy przepisany antybiotyk jest konieczny.

Możesz wybrać jednego z pediatrów w przychodni lub prywatnego lekarza. Możesz też wybrać swojemu dziecku dwóch lekarzy (gdy jeden będzie nieosiągalny, drugi najprawdopodobniej będzie mógł Wam pomóc).

Czym się kierować przy wyborze odpowiedniego lekarza dla dziecka?

Korzystnie byłoby wybrać lekarza, który prócz praktyki w przychodni czy też prywatnej, pracuje w szpitalu. Wówczas w nagłym przypadkach możemy spokojnie korzystać z jego pomocy. Nie jest to jednak najważniejszy warunek, którym powinniście się kierować.

Atmosfera i wystrój gabinetu są jednym z aspektów,którymi powinniście się kierować. Często w poczekalni spędza się dużo czas nim wejdziecie do gabinetu. W poczekalni musi być miejsce do zabawy,zabawki książeczki dla dzieci w różnym wieku. Stoliki i krzesełka dostosowane do wzrostu małych ludzi. Ściany poczekalni i gabinetu powinny być kolorowe. Na ścianach gabinetu powinny znajdowac się elementy, które mogłyby odwracać uwagę dzieci od niekoniecznie przyjemnego badania.

Jeśli przy każdej wizycie musicie długo czekać na swoja kolej, świadczy to o złej organizacji pracy w gabinecie lub rejestrowanie zbyt dużej liczby pacjentów. Być może lekarz jest dobrym specjalistą, ale poświęca za dużo czasu każdemu pacjentowi burzyć w ten sposób porządek zapisów. Możecie też poszukac takiej przychodni, w której pacjenci zapisywani są na godzinę.

Gdzie się udać w razie wypadku? Jedni lekarze radzą by od razu w nagłym wypadkach jechać do szpitala, inni, jeśli wypadną akurat ich godziny pracy, byście najpierw zadzwonili, by mogli zdecydować czy należy zawieźć dziecko do przychodni czy też najpierw zostanie obejrzane przez lekarza.

Niektórzy lekarze nie mają nic przeciwko temu, abyście telefonowali do nich do domu (jednak jedynie widząc i badając dziecko mogą postawić właściwą diagnozę). Mogą jednak zdarzyć się sytuacje,że taki telefon będzie dla Ciebie jedynym rozwiązaniem, kiedy Twoje dziecko będzie chore, a Ty nie będziesz miała sposobności pojechać z nim do przychodni.

Ważny jest też sposób bycia lekarza. Od Ciebie zależy czy wolisz bezpośredniego i swobodnego specjalistę czy tę sztywnego i oficjalnego. Czy wolisz lekarza, który zawsze ma ostatnie słowo, czy partnera, który będzie zainteresowany Twoimi opiniami. Czy lekarz Twojego dziecka musi uważać się za alfę i omegę, który zna odpowiedzi na wszystkie Twoje pytania, czy lepszy będzie ten, który czasem odpowie po prostu "nie wiem". Najważniejsze cechy lekarza to wiedza, umiejętność słuchana, otwartość na pytania, umiejętność dawania wyczerpujących odpowiedzi oraz szczera sympatia i oddanie dla dzieci.

Dobrze jest też, abyś razem z lekarzem swojego dziecka zgadzała się w najważniejszych kwestiach. Zapytaj lekarza, którego zamierzasz wybrać na specjalistę dla Twojego dziecka o jego zdanie w najważniejszych dla Ciebie kwestiach: karmienie piersią, żywienie antybiotyki (wybieraj lekarza, który nie przepisuje ich zawsze, gdy dziecko złapie lekki katar), wegetarianizm(jeżeli jesteście wegetarianami, znajdźcie lekarza, który to uszanuje i pomoże Wam na prowadzenie u dziecka diety wegetariańskiej), medycyna zapobiegawcza (jeśli jesteś jej zwolenniczką unikaj lekarzy z nadwagą, popielniczka na biurku i herbatników w czekoladzie, podczas, gdy z nim rozmawiasz).

PARTNERSTWO I WSPÓŁPRACA Z LEKARZEM

Wy, rodzice, macie znaczący wpływ na zdrowie Wszego dziecka, dlatego jeżeli nie podejmiecie współpracy z lekarzem, nawet najlepszy specjalista nie zapewni Waszemu potomkowi najlepszej opieki. By stać się dobrym partnerem dla lekarza musicie pamiętać o:

-przestrzeganiu zwyczajów panujących w gabinecie- nie spóźniajcie się na umówione wizyty; jeśli wizyty zazwyczaj się opóźniają zadzwońcie pół godziny wcześniej i zapytajcie jakie są opóźnienia; odwołujcie wizyty z co najmniej 24-gozinym wyprzedzeniem; rodzice są w dużej mierze odpowiedzialni za przebieg wizyt w gabinecie.

-zapisuj na kartce ważne pytania-gdy pielęgnujecie dziecko nasuwa Wam się wiele pytać, które chcielibyście zadać lekarzowi. zapisujcie je, aby móc je zadać przy najbliższej wizycie.

-rób na kartce notatki- jeśli np. lekarz daje Ci wskazówki co robić jeśli Twoje dziecko źle zareaguje na pierwsze szczepienie-zapisz to. Gdy Twoje dziecko będzie płakało podczas szczepienia, zapomnisz o słowach lekarza. Zapisuj diagnozy lekarstwa oraz zalecenia. Dobrze jest abyś na badania jeździła wspólnie z mężem/partnerem- notowania będzie łatwiejsze, jesli nie będziesz musiała trzymać na rękach dziecka.

-zwracaj uwagę na prewencję- z pewnością będziesz zadowolona jeśli  lekarz Twojego dziecka, będzie zajmowało się nim również , gdy będzie zdrowe, jednak pamiętaj, że utrzymywanie maleństwa w dobrym zdrowiu zależy od Was- rodziców. Musicie pilnować, aby dobrze się odżywiało,  miało zapewniony czas i na odpoczynek i na aktywną zabawę, żeby nie było narażane na infekcje. Musicie chronić dziecko przed nieszczęśliwymi wypadkami. Powinniście wpajać dziecku dobre nawyki, które przyniosą mu korzyści w życiu- najlepiej świecąc własnym przykładem.
 korzystaj z telefonu- dzięki temu będziesz mogła szybko zasięgnąć niezbędnych informacji, ale pamiętaj- lekarz to nie poradnik. Zanim zaczniesz wydzwaniać do lekarza, poszukaj informacji w książkach lub w internecie

-stosuj się do zaleceń lekarza- jeżeli uważacie, że Wasz lekarz posiada wiedzę i doświadczenie, powinniście stosować się do jego zaleceń. Jeśli nie chcecie lub nie możecie z jakiegoś powodu ich wypełnić koniecznie go o tym informujcie- lekarz spróbuje temu zaradzić. Działania na własną ręką mogą maleństwu zaszkodzić.

-mów otwarcie- jeżeli uważasz, że lekarz postawił złą diagnozę lub że możecie obyć się bez jakiegoś leku- mówcie to otwarcie. Uzasadnijcie swoje stanowisko i zapytajcie o zdanie lekarza. Jeżeli np. w gazecie czytałaś o nowych sposobach łagodzenia kolki itd, powiedz o tym lekarzowi, możecie przynieść mu artykuł, być może będzie chciał więcej dowiedzieć się na ten temat.

-Gdy Wasze relacje Cię nie zadowalają- jeśli stosunki z lekarzem nie są dla Ciebie zadowalające, będzie lepiej jeśli się rozstaniecie. Jeśli istnieje taka możliwość, powiedzcie lekarzowi co Was poróżniło, może uda się jeszcze rozwiązać tę sytuację. W innym wypadku zaczynacie wszystko od początku. Zacznijcie rozglądać sięza lepszym lekarzem- dopóki nie znajdziesz zastępcy, nie rezygnuj ze współpracy z poprzednim lekarzem. Gdy już znajdziecie nowego specjalistę, upewnijcie się, że dysponuje pełną kartoteką Waszego dziecka.

Urlop macierzyński, urlop tacierzyński, urlop wychowawczy

Musisz pamiętać- jeżeli pracujesz- że masz prawo do urlopu macierzyńskiego, które jest nierozerwalnie związane z urodzeniem dziecka. Tata nowo narodzonego dziecka również ma prawo do takiego nadprogramowego odpoczynku. A gdy skończy się Twój urlop macierzyński, Ty albo Twój partner możecie przedłużyć go urlopem wychowawczym.

Urlop macierzyński:
Nie ma obowiązku złożenia wniosku o urlop macierzyński, jednak Twój pracodawca może tego wymagać- nie tylko może, ale wręcz powinien wiedzieć, na kiedy została wyznaczona data porodu i od kiedy należy liczyć termin przysługującego urlopu macierzyńskiego. Wyjątkową sytuacją jest, gdy chcesz wykorzystać część urlopu macierzyńskiego przed porodem, lub gdy chodzi o dodatkowy urlop macierzyński. Wówczas obowiązkowo musisz złożyć wniosek.
Wymiar przysługującego Ci urlopu macierzyńskiego:
-20 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie,
-31 tygodni w przypadku urodzenia dwojga dzieci przy jednym porodzie,
-33 tygodni w przypadku urodzenia trojga dzieci przy jednym porodzie,
-35 tygodni w przypadku urodzenia czworga dzieci przy jednym porodzie,
-37 tygodni w przypadku urodzenia pięciorga i więcej dzieci przy jednym porodzie.
Dwa tygodnie urlopu macierzyńskiego możesz wykorzystane przed przewidywaną datą porodu.


Urlop tacierzyński:

Tatusiowie, którzy chcą skorzystać z urlopu tacierzyńskiego, musi obowiązkowe złożyć odpowiedni wniosek.  Należy złożyć taki wniosek na nie mniej niż 7 dni przed rozpoczęciem urlopu. Pracodawca ma obowiązek uwzględnić wniosek Twojego męża.

Urlop tacierzyński to 7 dni kalendarzowych.

Urlop wychowawczy:

Po urlopie macierzyńskim możesz udać się na bezpłatny urlop wychowawczy, jeśli Twój staż pracy ogólnie wynosi  co najmniej 6miesięcy. Urlop wychowawczy może trwać 3 lata Nie musisz wykorzystać go w całości, możesz podzielić go na 4 części,  wykorzystać częściowo. Ulop wychowawczy musi zostać wykorzystany do 4 roku życia dziecka. Nie musisz go zaraz po macierzyńskim. Jeśli jesteś zatrudniona na czas określony, urlop wychowawczy przysługuje Ci tylko do końca trwania umowy.

Z urlopu wychowawczego może również skorzystać tata.

Abyś Ty lub Twój mąż mógł skorzystać z urlopu wychowawczego, na dwa tygodnie przed jego planowanym rozpoczęciem musicie złożyć wniosek u pracodawcy (osobiście lub pocztą). Jeśli w trakcie urlopu postanowisz, że chcesz wrócić do pracy, możesz to zrobić za zgoda pracodawcy.
Możecie wspólnie skorzystać z urlopu wychowawczego, ale tylko przez 3 miesiące, później musicie zdecydować, które z Was zostanie z dzieckiem, a które wróci do pracy. (rodzice podejmują na ogół takie decyzje kierując się tym, które z nich lepiej zarabia).

Gdy Twój urlop wychowawczy się skończy Twój pracodawca ma obowiązek przyjąć Cię do pracy na to samo lub podobne stanowisko, z co najmniej taką samą pensją.

Pomoc w opiece nad dzieckiem dla mamy

Przydałaby Ci się pomoc w pierwszych dniach zaraz po porodzie, ponieważ czujesz, że sama ze wszystkim sobie nie poradzisz. Nie stać Cię lub nie możesz wynająć opiekunki, która pomogłaby Ci ogarnąć Twoje nowe i stare obowiązki. Są inne źródła pomocy, z których możesz skorzystać:

1. Ojciec dziecka

Dobrze by było,gdyby Twój mąż/partner tak mógł sobie ułożyć sprawy, aby przez pierwszy tydzień bądź dłużej być z Tobą w domu i pomóc Ci w domu i przy dziecku. Być może nie jest on doświadczoną osobą w opiece nad niemowlętami, ale wspólnie na pewno doskonale sobie poradzicie. Poczytajcie artykuły dotyczące pielęgnacji niemowląt, a w razie jakichkolwiek wątpliwości proście o radę znajomych, kogoś z rodziny, położnej czy też nawet lekarza.


2. Babcia
Jeżeli dobrze czułabyś się współpracując z którąś z Waszych matek, zaproś jedną z nich do domu. Jeśli mieszka blisko może wpadać każdego dnia na kilka godzin lub może u Was zamieszkać przez tydzień czy dwa. Babcia jest chyba najbardziej doskonałym źródłem pomocy. Z prawdziwą czułością pomoże w uspokajaniu, przewijaniu, usypianiu dziecka do tego ugotuje pyszny obiad, upierze, wyprasuje, posprząta, zrobi Ci zakupy i dużo dużo więcej. Jest też dużym źródłem wiedzy. Oczywiście może się okazać, że babcia prowadzi aktywne życie towarzyskie czy też pracuje i nie zgadza się na tak aktywną pomoc przy dziecku, wówczas jej pomoc nie wchodzi w rachubę.

3.Pani do sprzątania
Będzie to z pewnością tańsze rozwiązanie niż opiekunka, a sprzątanie to obowiązek, którego każda świeżo upieczona mama najchętniej by się pozbyła. Może być to ktoś, kto sprzątaniem zajmuje się zawodowa lub jakakolwiek osoba, która potrafi posprzątać. Ty będziesz miała więcej czasu i energii dla swojego dziecka, męża/partnera czy też starszych dzieci.
Pamiętaj, że niezależnie od tego czy wynajmiesz czy też nie kogoś do sprzątania wiele rzeczy w pierwszym okresie po porodzie nie muszą zostać zrobione. Pojawienie się dzieci to zawsze pewne rzeczy, które nie zostały zrobione. Wcale nie musisz się tym przejmować. Ważne abyście Wy się zdrowo odżywiali, a Ty dużo odpoczywała.


4.Pełna zamrażarka
Jeśli przed porodem masz wolny czas, poświęć go na przyrządzenie posiłków, które po wyjściu ze szpitala będziecie mogli rozmrażać. Takie gotowe dania zaoszczędzą Wam dużo czasu. Nie zastanawiaj się też nad mrożonymi warzywami. Nie są mniej wartościowe od świeżych,a ich przygotowanie zajmuje znacznie mniej czasu.

5.Jedzenie na wynos
Jeśli w pobliżu jest jakaś restauracja czy bar, gdzie możecie kupić gotowe dania na wynos skorzystajcie z tej możliwości. Dobieraj potrawy pod kątek wartości odżywczych: dużo surówek, mięso z grilla, drób, ryby. Kupuj płatki śniadaniowe, ryby w puszce, twarożki, sery jogurty ciemne pieczywo, dużo świeżych owoców. Dobieraj składniki tak, aby przygotowywanie pozostałych posiłków nie wymagał długiego stania w kuchni.


6.Naczynia jednorazowe
Jeśli nie masz w domu zmywarki, wiadomo, że każdy posiłek to naczynia do zmywania. Żeby zaoszczędzić czas, możesz kupić jednorazowe talerze, sztućce czy kubki. Nie musisz ich zmywać, a jedynie po zjedzonym posiłku wyrzucić. Gościom możesz na nich serwować przekąski, gdy przyjdą zobaczyć Twojego dzidziusia.

Sprostowanie macierzyństwu, zmiana trybu życia

Niezależnie od tego czy bycie mamą było od zawsze Twoim marzeniem i w dzieciństwie najchętniej opiekowałaś się lalkami, czy też dzieci nigdy specjalnie Cie nie interesowały, a Ty wolałaś chodzić po drzewach i kopać piłkę z kolegami teraz najpewniej odczuwasz niepokój w związku z nadchodzącym macierzyństwem.
Jest to normalne i zrozumiałe, a nawet i zdrowe. Beztroskie wejście w macierzyństwo może okazać się niebezpieczne gdy opieka nad nowo narodzonym dzieckiem okaże się trudniejsza niż się spodziewałaś. Niepokój, niepowność, a także zrozumienie, że życie z małym dzieckiem to często trudne do zniesienia dnie i noce, pomogą łatwiej znieść poporodowe starcie z rzeczywistością i szok poporodowy.
Jeśli jesteś przerażona nadchodzącymi obowiązkami możesz dla poprawienia pewności siebie poczytać poradniki dotyczące pielęgnacji niemowląt, jeśli jest to możliwe możesz spędzić trochę czasu z maleńkimi dziećmi, ponosić je na rękach czy nawet przewinąć. Porozmawiaj ze znajomymi, którzy mają dzieci o urokach i ciemnych stronach macierzyństwa. Możesz też zapisać się na kurs dla przyszłych rodziców, gdzie zostaniesz przygotowana do nadchodzącego porodu, a także będziesz miała okazję nauczyć się w jaki sposób opiekować się nowo narodzonym dzieckiem.
Pamiętaj, że matki nie rodzą się matkami. Stają się nimi poprzez ciężką pracę.
Nieważne czy obcowałaś wcześniej z niemowlętami czy jesteś nowicjuszką, bo kilku tygodniach zadziwisz nie jedną ciężarną, swoją w prawą w opiece  nad niemowlęciem.
Każdy rodzic nabrał wprawy i wiedzy w opiece nad dzieckiem poprzez obserwację innych rodziców, programując sobie swój własny system opieki nad dzieckiem. Z pewnością obserwując różne matki w różnych sytuacjach nie raz powiedziałaś sobie "Tego nigdy nie zrobię" lub "tak właśnie chcę postępować ze swoim dzieckiem".


ZMIANA TRYBU ŻYCIA RODZICÓW

W dzisiejszych czasach, zanim kobieta zdecyduje się na dziecko, skończy szkołę, rozpocznie pracę i wypracuje sobie swój niezależny styl życia, który z cała pewnością nie jest przystosowany do posiadania dziecka. Być może wyjeżdżali sobie na narty, żagle w inne interesujące miejsca, pozwalaliście sobie na noce imprezowanie, na spanie do południa w weekendy, wydawanie pieniędzy na swoje przyjemności czy też kochanie się, gdy przyszła Wam na to ochota. Taki styl życia musi przejść radykalne zmiany. Od czasu do czasu będziecie mogli wyjść na obiad poza domem, ale do tych miejsc, gdzie do stołów dostawia się wysokie krzesełka dla maluszków. Będziecie musieli dokładnie planować weekendowe wyjazdy, a pakowanie bagażu stanie dużo bardziej skomplikowane. Czasem będziecie mogli się gdzieś wyrwać bez dziecka. Eleganckie ubrania będzie musieli zamienić na wygodne i łatwe do prania ciuchy, a Wasz budżet będzie musiał uwzględnić rzeczy potrzebne Waszemu dziecku. Seksu nie musicie ograniczać, ale nie łatwo będzie zgrać sposobność z odpowiednim nastrojem, a może zdarzyć się i tak, że Wasze dziecko nie pozwoli Wam na chwile intymności (jest to z całą pewnością temat szczególnie ważny dla mężczyzn).
Najprawdopodobniej nie będziecie chcieli całkiem rezygnować ze swojego trybu życia, a raczej będzie próbowali choć częściowo wpasować do niego Wasze dziecko. Nie zawsze będzie Wam się to udawało. Kilkumiesięczne niemowlę i już starsze dziecko będzie miało swoje wymagania i potrzeby. Układając plan dnia bez wątpienie będziecie musieli te potrzeby uwzględnić.
To jak bardzo zmieni się Wasze życie zależy głównie od Waszych indywidualnych potrzeb. Jeśli do nadchodzących zmian podchodzisz pozytywnie Twoje życie będzie lepsze i bogatsze, jeśli do każdej zmiany podchodzisz z oporem czeka Was ciężki okres.

Rola dziadów

Niezależnie od tego czy Twoje stosunki z matką/teściową ciepłe i pełne miłości, chłodne i zdystansowane, czy też wahają się między jednymi , a drugimi, są to wyjątkowo skomplikowane stosunki. Stopień komplikacji tych stosunków wzrasta, gdy Ty stajesz się mamą, a Twoja mama/ teściowa babcią.
Ty i Twój mąż/partner musicie podjąć kilka decyzji. Po pierwsze- kto będzie Cię odwiedzać w szpitalu. Znam kilka osób, które zdecydowały, że do szpitala będę przychodzili jedynie świeżo upieczeni ojcowie. Jeśli Ty również wolisz, aby tuż po porodzie nie oglądał Cię nikt prócz Twojego męża/partnera powiadam o tym rodzinę, a zwłaszcza Waszych rodziców (tak samo jeśli życzycie sobie, aby do szpitala, poza Twoim mężem/partnerem przychodzili wyłącznie Wasi rodzice, powiadomcie resztę rodziny). Po drugie musicie zdecydować w jakim czasie po  powrocie ze szpitala do domu, zaprosicie swoich rodziców. Jeżeli chcecie prze jakiś czas pobyć sami, wytłumaczcie, że chcecie poznać swoje dziecko zanim zjawią się goście. Zapewnijcie, że będą mile widziani w Waszym domu, ale nieco później. Dziecko będzie też bardziej interesujące, gdy będzie trochę starsze, a jego czas czuwania się wydłuży.
Mama czy teściowa mogą poczuć się urażona Waszą decyzją, ale szybko zapomną o tej sytuacji, gdy będą mogły wziąć wnuka na ręce.
Niektórzy rodzice z chęcią zapraszają świeżo upieczone babcie do pomocy przy dziecku. Jednak, żadna kobieta nie chce sytuacji, w której jej matka próbowałaby "rządzić". Masz ochotę powiedzieć, że zrobisz coś sama? Zrób to bez poczucia winy.Możesz też spokojnie głośno powiedzieć, jeśli będziesz wolała, żeby mama Ci pomogła. Często wiedza dziadków jest niezastąpiona. Niezależnie od tego jak oceniasz wkład
Waszych rodziców w wychowanie dziecka, zawsze możesz się czegoś cennego od nich nauczyć.
Możesz mieć własne zdanie i jednocześnie słuchać sugestii innych. Nie milcz jeśli Wasze zdanie się różni, porozmawiaj o tym z mamą/ teściową. One z pewnością też nie zawsze zgadzały się z Twoimi dziadkami, gdy Ty byłaś taką kruszynką, ajk Twoje dziecko teraz. Przypomnij im o tym. Poglądy odnośnie wychowywania czy pielęgnacji dzieci zmieniają się z pokolenia na pokolenie, powinniście wszyscy podejść do tego z humorem.
Za dwadzieściakilka lat to Ty będziesz babcią i nie raz usłyszysz, że jesteś "nie na czasie".
Jeśli w jakieś kwestii się nie zgadzanie, przedstaw swoje zdanie. Być może Twoja mama/teściowa nadal nie będzie zgadzała się z Twoim wyborem , ale Wasze stosunki będą lepsze jeśli będziesz otwarta, gdy będziesz dzieliła się swoimi odczuciami i poglądami.
I pamiętaj bycie rodzicem to odpowiedzialność, bycie dziadkami-nagroda. Sama będziesz chciała się nią nacieszyć, więc nie odbieraj swoim rodzicom tej nagrody. Oni na nią bardzo czekali.

GDY ZABRAKŁO DZIADKÓW

Być może Wasi rodzice nie żyją, bądź mieszkają od Was bardzo daleko. Nie musisz jednak być sama, gdy czujesz się samotna . Może blisko Ciebie mieszka np. jakaś ciocia, która mogłaby zstąpić Waszych rodziców. A może gdzieś niedaleko mieszka samotna starsza  pani czy samotny starszy pan i będziecie mogli się wzajemnie "zaadoptować". Tobie zapewni to poczucie pełnej rodziny, a tym ludziom pewność, że komuś są potrzebni.
Jeśli martwi Cię, że po powrocie ze szpitala nie będzie przy Tobie doświadczonej babci, rozważ zatrudnienie doświadczonej opiekunki.

Przygotowanie psa/kota na pojawienie się w domu dziecka

Być może do tej pory to Wasz domowy pupil był traktowany w Waszym domu jak dziecko. Niestety teraz pies musi zejść do roli psa. Teraz najważniejsze miejsce w Twoim sercu zajmowała będzie maleńki człowiek. Musisz jednak zadbać o kilka szczegółów , aby złagodzić zazdrość psa i nie dopuścić do ewentualnych agresywnych zachować psa wobec dziecka. Zacznij natychmiast:

-Staraj się przyzwyczaić psa do obecności dzieci. Zapraszaj przyjaciół, którzy mają niemowlęta i małe dzieci, w miarę możliwości i za pozwoleniem rodziców pozwalaj by pies obwąchiwał dzieci, a one go głaskały. Oczywiście musi się to odbywać pod ścisłą kontrolą osób dorosłych;
-Możesz kupić lalkę przypominającą noworodka, przewijaj ją, noś po domu. Pozwól, aby pies zawczasu przyzwyczajał się do obecności maleństwa w domu;
-Jeśli do tej pory pies spał w Waszym łóżku, jak najszybciej zacznij go uczyć, aby spal osobno. Posłanie psa powinno składać się z rzeczy, które łatwo się pierze. Z pewnością Wasze raczkujące dzieckochętnie nie raz do niego zajrzy;
-Jeśli w domu są szczeniaki, zabierzcie je do weterynarza na odrobaczywianie. Robaki wydalane razem z kałem mogą być przyczyną poważnych chorób u Waszego dziecka;
-Dorosłego psa zabierzcie na kompletne badania weterynaryjna, upewnijcie się, że wszystkie jeo szczepienia są aktualne, sprawdźcie czy nie ma pcheł, kleszczy, robaków;
-Jeśli miska pieska stoi w łatwo dostępnym miejscu, przenieście ją. Nawet jeśli Wasz pies jest najspokojniejszym psem na świecie może się zdenerwować, gdy Wasze dziecko podejdzie do niego podczas posiłku. Nie zostawiajcie też jedzenia w misce. Maluszki uwielbiają sprawdzać co pysznego zajadają pupile (tak, mój syn w domu moich rodziców nie raz skosztował psiej czy kociej karmy, a nawet dzielił się jedzeniem ze swoim ulubieńcem);
-Jeśli planujecie osobny pokoik dla dziecka, nauczcie psa aby pod Twoje nieobecność do niego nie wchodził;
-Gdy maleństwo się urodzi, a Ty razem z nim będziecie jeszcze przebywać w szpitalu, daj mężowi nie uprane ubranko dziecka. Niech pies przyzwyczaja się do zapachu nowego członka rodziny.
-Gdy przyjedziecie do domu, podaj dziecko mężowi i przywitaj się z pupilem. Pozwól psu zaspokoić ciekawość, niech obwącha niemowlę, ale pamiętaj, aby dziecko było dobrze osłonięte, a jego buzia zakryta ręką. Odłóż dziecko do łóżeczka i pobądź trochę sam na sam z psem;
-Gdy pies jest obok, nie zachowuj się nadopiekuńczo w stosunku do dziecka. Wzmoży to zazdrość i niepokój Waszego pupila. Traktuj go trochę jak starsze dziecko, nie czuję się kochany. Głaszcz, podczas karmienia dziecka, zabieraj na spacer, gdy wychodzisz z dzieckiem. Pozwalaj wchodzić do pokoju dziecięcego razem z Tobą. Jednak, gdy przejawi choć najmniejszy przejaw agresji wobec dziecka, skarć go;

Jeśli mimo Waszych wysiłków pies mimo wszystko jest wrogo nastawiony do dziecka, trzymajcie go z dala od dziecka, kupcie kaganiec. Nawet jeśli pies nigdy nikogo nie ugryzł, może to zrobić właśnie teraz w tyh trudnych i nowych dla siebie okolicznościach. Jeżeli kaganiec pogłębia psią agresję, musicie rozważyć oddanie psa. Ewentualnie pomyślcie o kastracji, która może zmniejszyć agresję psa.

Jeśli chodzi o koty, to nawet najmilszy kiciuś, może zmienić swoje usposobienie, gdy w domu pojawi się niemowlę. Kot tak, samo jak i pies, może wyrządzić dziecku krzywdę, dlatego przygotuj go na przybycie nowego członka rodziny. Wykorzystaj rady dotyczące przygotowania psa.
Musisz też pamiętać, że koty lubią wskakiwać do dziecięcych łóżeczek. Jeśli wybraliście dla dziecka kołyskę, duży kot może przechylić ją na jedną stronę i Wasze dziecko może wypaść. Zabezpieczcie kołyskę tak, aby kot nie miał możliwości do niej wskakiwać.

Rzucanie palenia

Być może przez okres ciąży udało Ci się nie palić, ale już myślisz o pierwszym papierosie zapalonym po porodzie, a może ograniczyłaś jedynie ilość wypalanych papierosów w ciągu dnia. Pamiętaj jednak, że dorastanie z niezadymionym środowisku to dla Twojego dziecka lepszy prezent niż super zabawka, firmowe ubranko czy wysokie konto w banku.
Z Waszym paleniem papierosów rośnie wzrost zachorować Waszego dziecka na choroby dróg oddechowych (przeziębienia, grypa, zapalenie oskrzeli, astma), infekcji uszu w pierwszym roku życia, osłabienie funkcji płuc i zmniejszenie ich pojemności. Wasze dziecko nie tylko będzie częściej chorowało, ich choroby będą trwały dłużej niż choroby dzieci osób niepalących. Może się zdarzyć, że Wasze dziecko znacznie częściej trafi do szpitala w trzech pierwszych latach swojego życia. Im więcej palaczy w domu tym więcej kotyniny (pochodna nikotyny), we krwi, im więcej kotyniny tym większe zagrożenie dla zagrożenie zdrowia dla Waszego skarbu.
Wasze dziecko może częściej cierpieć na kolki gazowe. Istnieje też większe prawdopodobieństwo, że Wasze dziecko sięnie w przyszłości po papierosy.
Zastanówcie się dobrze czy nie warto jednak rzucić palenia, razem będzie raźniej, i jak najszybciej się za to zabierzcie.
W czasie porodu ilość tlenu potrzebnego Twojemu dziecku zwiększy się. Twoje długo wyczekiwane maleństwo wróci do domu, w którym będzie mogło oddychać świeżym i czystym powietrzem, a mleko mamy będzie wolne od nikotyny,
Być może komuś z domowników nie uda się rzucić palenia. My rozwiązaliśmy ten problem w prosty sposób- jeśli ktoś ma ochotę zapalić musi wyjść przed dom, na balkon. W naszym domu jest całkowity zakaz palenia papierosów. Możecie u siebie wprowadzić tę samą zasadę. Jest to szczególnie ważne jeśli Wasze dziecko, tak jak i moje, jest alergikiem. Przecież zdrowie dziecka jest ważniejsze od przyjemności rodzica dziadków .

Wybór imienia dla dziecka

Wielu rodziców ma problem z wyborem imienia dla dziecka. Co takiego w nich jest?Każde imię ma swoje przypisane znaczenie, ale my nie możemy jeszcze nic powiedzieć o nowo narodzonych dzieciach. Dla noworodka imię nie ma żadnego znaczenia. W czasie przewijania czy karmienia możecie dowolnie zwracać się do swojego dziecka. I na ogół rodzice przemawiają do swoich dzieci w bardzo różny sposób, rzadko używając jego imienia.
Imię dla dziecko powinno przede wszystkim podobać się rodzicom. Jednak musimy pamiętać o tym, że w pewnym momencie życia naszego dziecka może pojawić się niechęć do własnego imienia. Żadne z nas nie ma gwarancji, że dziecko będzie zadowolone z imienia, które otrzymało. Pamiętajcie jednak, aby rozważnie wybierać imię dla dziecka, by w przyszłości nie stało się dla niego problemem.

Wybierzcie imię, które przypadnie do gustu i mamie i tacie. Musi dobrze brzmieć i wywoływać u Was pozytywne skojarzenia. Zapytajcie samych siebie "czy ja chciałbym/chciałabym mieć tak na imię".
Możecie poczekać z wyborem imienia, poobserwować dziecko i wybrać mu imię, które Waszym zdaniem do niego pasuje lub symbolizuje cechy, które chcielibyście u niego widzieć
Gdy wybieracie imię dla dziecka bardzo dobrze zastanówcie się nad tym czy nie będzie ono ośmieszające. Sprawdźcie inicjały, aby połączone źle się nie kojarzyły. Ważne są również zdrobnienia oraz to jak imię łączy się z nazwiskiem. Długie imię dobrze brzmi z krótkim nazwiskiem i odwrotnie.
Unikajcie imion gwiazd. Sława przemija, a imię pozostaje.
Wybierzcie drugie imię dla swojego dziecka, by mogło go używać, gdy pierwsze będzie dla niego niedo zniesienia.
Możecie poprosić o pomoc rodzinę. Jeśli w Waszej rodzinie jest imię, które Wam się nie podoba, ale zostało zaproponowane ze względu na sentyment, wykorzystaj je jako drugie.

I pamiętajcie, nieważne jakie imię wybierzecie dla swojego potomka, dziadkowie będą je bezgranicznie kochać, nawet jeśli krytykowali Wasz wybór.

Wybór pieluch dla Twojego dziecka

Kiedyś wszystkie dzieci wychowywane były na pieluchach tetrowych. Później każda mama miała do wyboru pieluchy jednorazowe i pieluchy tetrowe. Dzisiaj mamy również mają pewien wybór. I nie piszę o pieluchach tetrowych, których teraz mamy używają do podkładania pod buzię jedzącego dziecka lub do ochrony ubranek przed zabrudzeniami ulanym mlekiem luz zupkami i innymi papkami, gdy do diety dziecka wprowadza się stałe pokarmy. Dziś do wyboru każda mama ma pieluchy jednorazowe i pieluchy wielorazowe. Każde z nich mają swoje wady jak i zalety. Rozważ wszystkie argumenty za i przeciw zanim zdecydujesz jakich pieluch będziesz używała w swoim domu.

Pieluchy jednorazowe- są wygodne nie trzeba ich prać, ich stosowanie pozwala zaoszczędzić czas i energię. Łatwo i szybko się je zmienia. Dobrze wchłaniają wilgoć, są cieńsze i nie przemakają. Mają jednak też pewne wady. Ponieważ po pewnym czasie są mocno nasiąknięte moczem, a cały czas sprawiają wrażenie suchych rodzicom zdarza się zmieniać je zbyt rzadko co może wywołać u dziecka odparzenia. Ponadto dziecko w takiej pieluszce czuje się bardzo komfortowo i nie spieszy mu się z nauką korzystania z nocnika. Kolejnym minusem jest zły wpływ na środowisko- nie ulegają biodegradacji, powiększają zasób zanieczyszczeń na naszej planecie. Trzeba też stale uzupełniać ich zapas, a ich koszt co miesiąc obciąża budżet rodziców.

Pieluchy wielorazowe-to zupełnie nie to samo co pieluchy tetrowe. Są czymś pomiędzy pieluchami tetrowymi a jednorazowymi. Są ekologiczne, nie utrudniają nauki korzystania z nocnika, nie przesiąkają tak jak pieluchy tetrowe. Ich kupno nie obciąża co miesiąc domowego budżetu, ich stosowanie jest tańsze niż stosowanie pieluch jednorazowych. Są na tyle chłonne by stosować je zarówno w domu jak i na spacerach- w zależności od modelu pieluchy. Szybko się je zmienia. A jakie minusy? Trzeba je prać, a więc z pewnością jest to większy wysiłek. Jest to też dość spory jednorazowy koszt.
Jeśli zainteresuje Cię ta alternatywa wpisz w wyszukiwarce hasło "pieluchy wielorazowe". Będziesz mogła odwiedzić wiele stron, porównać ceny oraz dowiedzieć się więcej o ich stosowaniu.

Napiszę jeszcze, że pieluchy jednorazowe mogą wywołać reakcję alergiczną u Twojego dziecka i wówczas natychmiast musisz zmienić pieluchy wybierając tym samym innego producenta.
Macie naprawdę szeroki wybór, więc wspólnie przedyskutujcie wszystkie aspekty.

Kiedy karmienie piersią jest niemożliwe

Naturalne karmienie jest zdecydowanie najlepsze dla Twojego dziecka.Wśród przyczyn pochodzących ze strony dziecka jedynym absolutnym przeciwwskazaniem jest galaktozemia (niedobór enzymu rozkładającego galaktozę-składnik laktozy). Jest to jednak bardzo rzadka choroba.
Wśród innych chorób wymienia się fenyloketonurię i tzw. chorobę syropu klonowego.  Choroby te stanowią jedynie częściowe przeciwwskazania do karmienia piersią. W przypadku fenyloketonurii należy kontrolować stężenie fenyloalaniny we krwi dziecka. Jeżeli stężenie to jest za wysokie należy wprowadzić specjalne mieszanki odżywcze. U dzieci z chorobą syropu klonowego (zaburzenia metabolizmu aminokwasów) należy wprowadzić mieszanki o niskiej zawartości nietolerowanych aminokwasów.
Inną przeszkodą w karmieniu piersią mogą być też zaburzenia ssania i połykania (najczęściej zaburzenia te występują u wcześniaków z niską masą urodzeniową). Wówczas pokarm matki podaje się dożołądkowo przez sondę. Trudności takie mogą też wystąpić w przypadku rozległego rozszczepu wargi lub podniebienia u niemowląt.
Ze strony matki zdecydowanym przeciwwskazaniem do karmienia piersią jest ostra niewydolność krążenia- karmienie piersią może być niechcianym dodatkowym obciążeniem. Choroby infekcyjne jak np. zapalenie piersi nie uzasadniają przerwania karmienia. W przypadku ropnia karmienie kontynuuje się ze zdrowej piersi.
Gruźlica i cytomegalia również nie stanowią przeciwwskazań do karmienia piersią. Również mamy, które są nosicielkami wirusa zapalenia wątroby B nie muszą rezygnować z karmienia- nie zwiększa się ryzyko zakażenia poprzez mleko matki.
Poza niezwykle rzadkimi chorobami metabolicznymi właściwie nie ma przeciwwskazań medycznych do karmienia piersią. Jeśli żadna z powyżej wymienionych chorób czy też zaburzeń nie uniemożliwia Ci karmienia piersią, jedynie Twoje głębokie przekonania mogą zaważyć na tym w jaki sposób będzie karmione Twoje dziecko.
Dodam jeszcze iż istnieje możliwość pewnego połączenia karmienia piersią i karmienia butelką, a mianowicie podawania ściągniętego pokarmu wyłącznie przez butelkę. Osobiście znam dwie osoby, które karmiły dzieci w ten właśnie sposób. Jest to uciążliwe na początku kiedy laktacja jest dopiero pobudzana. Później trzeba sobie zarezerwować czas 2-3 razy dziennie. Ma to oczywiście swoje wady jak i zalety. Zaletą może być tu np.większa swoboda matki w stosunku do tej, która naturalnie karmi dziecko, a wadą fakt, że dziecko nie reguluje ilości produkowanego mleka i pokarmu możesz mieć za mało bądź za dużo (jedna z tych osób, o których pisałam miała tak duże zapasy mleka, że nie miała już miejsca na jego przechowywanie, a nadwyżkę stosowała do kąpieli w mleku dla swojej córeczki). W tym wypadku należy usiąść i dokładnie rozpisać sobie wszystkie za i przeciw.